"Neden?" diye sormayı bırakalı çok oldu. Çünkü vardır bir sebebi. Bir kapı kapanır ve bir diğeri açılır. Sınavda bir soruyu yanlış yaparsın ve o soru istediğin okula girmene engel olur ama fark edersin ki o bir yanlış nelere mal oldu. Yeni arkadaşlıklar, hiç bitmeyecek dostluklar ve daha neler neler. İnsan bazen sadece yaşanan yaşandı ben bunu değiştiremiyorsam önüme bakmalıyım demeli, bunu demeyi öğrenmeli. İnsanlar yanlış yapabilir ama her yanlış kötüyü getirmez. Belki de o yanlış seni en uygun yola yönlendirmek içindir. Başta anlamazsın öfkelenirsin, ağlarsın, üzülürsün, yıkıp dökersin. Fakat zaman geçtikçe anlarsın ki her şey olması gerektiği gibidir. Çünkü hayat, her zaman planladığın gibi gitmez; bazen seni kendi planlarına göre şekillendirir. Yeni bir okul, tanımadığın insanlar, bilmediğin sokaklar… Başta yabancı gelir ama sonra o yabancılık yerini tanıdıklığa bırakır. Derinden hissettiğin yalnızlık hissi yok olur gider. Ve dönüp geriye baktığında, o bir yanlışı...
"Nasıl bi kere bile karşılaşmayız? Bu tozlu ve dar şehirde" - Kalben/Düşünürüm bekliyorum seni günler geçiyor aylar geçiyor ama sen gelmiyorsun sevgili olurda bir gün karşılaşırsak bu tozlu şehirde göz göze gelirsek bir durakta beklerken ne sen sorarsın "nasılsın?" diye ne ben dönerim eski hikayelere
Hıdırellez dileğim olsan sayfalarca seni anlatsam gelir misin bana bulur musun beni çok bencil bir istek mi bu yoksa varsın bencil olsun bir kere de kendim için dileyeyim dileklerimi kimseye hesap vermeden, sadece kendim için
Comments
Post a Comment